Kasiyer Kizin Hikayesi

"Can her zamanki gibi biraz hava almak için sokağa çıkmış geziniyordu.Canı çok sıkkındı.Eve gitmek istemiyordu.Çünkü annesini ne zaman görse çok üzülüyordu.Can hastaydı.Beyninde ur vardı.Can hastaneye gidip muayene olduğunda annesiyle doktorun kapının önünde bir şeyler konuştuğunu ve annesinin ağlayarak dışarıya doğru gittiğini gördü.Hemen doktorun yanına gitti.Doktor, Can 'a artık muayeneye gelmesinin anlamsız olduğunu anlattı.Can çok üzülmüştü.Annesiyle eve giderlerken kitapçıdaki kasiyer kızla göz göze geldiler.Can'ı birden buruk bir sevinç sardı.Kızı çok beğenmişti.Durakladı ve bir süre onu izledi.Eve gidip yatağın üstüne uzandı.Ağır ağır gözleri kapandı.Rüyasında kasiyer kızı gördü.Kızdan çok etkilenmişti.Uyandı ve annesine biraz dışarı çıkıp hava alacağını söyledi.Kitapçıya gitti.Kitaplara bakınıyormuş gibi yaptı.Bir süre sonra kız yanına geldi.Can elindeki kitabı almak istediğini söyledi.Kız kitabı paket yapıp Can ' verdi.Can artık her gün kitapçıya gidiyor ve kitap alıyordu.Aldığı kitapları masasının üstüne atıp o gün kızla arasında geçenleri tekrar tekrar düşünüyordu.Hem onu gördüğü için seviniyor hem de hastalığı nedeniyle üzülüyordu.Bir gün ona açılmaya karar verdi.Kitapçının kapısından girdiği anda "Ya reddedilirsem?" korkusuna kapıldı.Zaten hastaydı.Onu mutlu edemez hatta üzebilirdi.Tekrar bir kitap aldı ve eve döndü.Uzun süre ağladı.Annesi hastalığı için ağlıyor sanıp onu teselli etmeye çalışıyordu.Ama ne fayda....
Onu üzen bir tek hastalığı değildi ki.O artık aşıktı.Her dakika kasiyer kızı düşünüyor ve hayaller kuruyordu.Ama annesinin öğrenmesini istemiyordu.Hastalığı da gün geçtikçe kendisini hissettiriyordu.
Bir gün evden çığlıklar yükseldi.Can vefat etmişti.Gözleri açık kitaplara bakarak can vermişti.
Cenazenden birkaç gün sonra annesi Can' ın eşyalarını toparlayıp komşulara sadaka niyetine verdi.Bir tek kitaplar kalmıştı.Poşet poşet kitaplar...El sürülmemiş, sayfasına bakılmamış, kapağı açılmamış kitaplar... Can'ın annesi kitapların neden açılmadığını merak etti ve onları poşetlerinden çıkardı.Her kitabın arasında bir kağıt vardı.Birinde şöyle yazıyordu:
"-Nasıl desem bilmiyorum.Ben sizden çok etkilendim.Sizi ilk gördüğüm gün aşık oldum...."
Bir başka kağıtta ise:
"-Neden bana cevap vermiyorsunuz.Neden siz de hislerinizi açıklamıyorsunuz.Ben her gün sizi düşünüyorum.Her dakika aklımda siz varsınız.Sizi her gördüğümde size olan hislerim biraz daha artıyor...."

Bu hikâyeyi ilkokuldayken hocamız bize okumuştu.Yıllar önceydi.Ama ben bu hikayeyi hiç unutamadım; unutamıyorum...
Hikâyeyi hatırladığım kadarıyla yazdım.Özgün hâliyle yazdığım hâli arasında ufak tefek farklılıklar olabilir.