"Yeni"lenen hayat...
Eskiden çocuktum.Hep çevremdekilere özenirdim."Ben de büyüyünce bunun bigi birşey alırım; ben de büyüdüğümde bunu yaparım..." derdim kendi kendime.Ama anladım ki ben büyüdüğüm gün çocuk kalmak isteyeceğim günmüş.Büyüdüm benimle beraber dertlerim de büyüdü/çoğaldı.Artık tek derdim annemi yanımda göremeyince korkup ağlamak değil.Bir anlık mutluluğumun geçici olduğunu da anladım.Herşey değişebiliyor bir anda.Saniyeleri bile geri getiremediğimin farkındayım.Her vakit yaşlanmakta bedenim.Ama bir o kadar da olgunlaşmakta benliğim.Bağlandığım tek insan annem de değil artık."Yeni"lerle bir araya gelmeye başladım.Yeni arkadaşlar, yeni insanlar, yeni ortamlar... Hep "yeni"ler ve benim de sürekli "yeni"lenmemi gerektiriyorlar.Geç alışıyorum bazı "yeni"lere.Ama alıştığım anda da kaybedebiliyorum onları.Herşey istemdışı gerçekleşiyor gibi hayatta.Müdahale ettiklerim de oluyor tabi.Ama müdahalem neden olabiliyor da kötü sonuçlara.
Şimdilik
Bir "yeni" paragraf belki ama daha sonra...
Şimdilik
Bir "yeni" paragraf belki ama daha sonra...
2 yorum:
Her yeni gün,yeni bir sabaha uyanır ve yeni umutlarla başlarız ...
Bu kadar yenilikle çevrilmişken etrafımız ; bizim kendimizi yenilemememiz imkansız , farkında olmadan farkında olmasan bile hergün yeni bir Abdusselam olarak kalkıyorsun bu hayata ... Bişeyler arkanda kalıyor ,birçok şeyin yeri değişiyor belki de ...
Karakterin hariç (: Hepimizin değişmeyen tek özelliği nerdeyse (:
Kendini geliştirmek , yeni ortamlara girmek bunlar önemli hakikaten de ;)
Değişmekten ; hergüne yepyeni fikirlerle uyanmaktan korkma ... Her yaşın ayrı bir güzelliği var ;)
Yenilere çok zor alışıyorum.Sorunun kökünde bu var.Yenileri istemiyorum ilk başlarda.Ama sonra dedim ya zor da olsa alışıyorum.Ama sürekli bir değişim içinde olmak beni rahatsız ediyor.Evet her yaşın ayrı bir güzelliği var.ama zamanı geri getiremeyeceğimi bilmek de çok acı verici...Geldim göçeceğim.Ama birşeyler bırakmalı geride.güzel birşeyler...
Yorum Gönder